به گزارش گروه فرهنگی قدس، آلن فابین موریس مارسل دلون برای سینمادوستان با نام مختصر آلن دلون شناخته می‌شود؛ از مطرح‌ترین ستاره‌های دهه ۶۰ سینمای فرانسه و جهان که همواره به عنوان نمادی از جذابیت در دهه‌های مختلف به شمار می‌آمد و نامش همیشه در صدر ستاره‌های خاص و خوش چهره فرانسوی مطرح بود. مردی جذاب با چهره‌ای سرد، چشمانی آبی و همیشه شیک‌پوش. اغلب با یک بارانی بلند خاکستری و کلاه شاپو یا کت و شلواری اتوکشیده که گاهی در فیلم‌های جنایی و پلیسی در قامت کارآگاهی جدی ظاهر می‌شد و گاهی در فیلم‌های مافیایی و گنگستری در کسوت یک خلافکار همه فن حریف. تا جایی که پوشش کلاسیک و منحصر به فرد دلون تبدیل به یک سبک پرطرفدار در میان طرفدارانش شد و او را به یک الگوی ایده‌آل تبدیل کرد. 

اما شهرت او تنها به دلیل جذابیت و درخشش ظاهری او بر پرده سینما نبود، آلن دلون از هنرپیشه های قدر و پرتوانی بود که فیلم های ماندگاری از خود برجای گذاشت و با مطرح‌ترین فیلمسازان زمانه خودش کار کرد؛ از میکل آنجلو آنتونیونی، لوکینو ویسکونتی، رنه کلمان گرفته تا ژان لوک گدار، مایکل وینر، آلن کاوالیه، لویی مال و جوزف لوزی و ... . و در کنار بازیگران بزرگی چون ژن گابن، عمر شریف، لینو ونتورا، کلودیو کاردیناله، مونیکا ویتی و…  نقش آفرینی کرد.

آلن دلون در دوران فعالیت حرفه‌ای خود در ۸۰ فیلم ایفای نقش کرد؛ او نخستین بار در سال ۱۹۶۰ و زمانی که تنها ۲۵ سال داشت با بازی در فیلم «ظهر بنفش» توسط «رنه کلمنت» کارگردان فیلم کشف شد. «سامورایی»، «روکو و برادرانش»، «کسوف»، «آقای کلاین»، «یوزپلنگ»، «استخر و یک پلیس» و «دایره سرخ» از جمله فیلم‌های تحسین شده آلن دلون به شمار می‌روند و فستیوال کن در سال ۲۰۱۹ نخل طلای افتخاری را به‌ پاس یک عمر فعالیت هنری به آلن دلون اهداء کرد.

آخرین نقش آفرینی اون در سینما به سال ۲۰۱۲ و در فیلم «سال نو مبارک مادر» برمی‌گردد، او که در سال های اخیر کمتر در دید عموم بود و برای گذران زندگی به سوئیس نقل مکان کرده بود، زمستان سال گذشته به واسطه اختلافات و درگیری فرزندانش بر سر اموال او، به صدر اخبار بازگشت. دعوای شدیدی بین سه فرزند این بازیگر در معرض دید عموم قرار گرفت که به قول پسر کوچکش همه نشانه‌های بارز یک تراژدی شکسپیر را داشت. یک جدال اساسی بر سر ارثیه ۲۴۵ میلیون یورویی دلون که میان خواهر و برادران درگیری بزرگی راه انداخت و تاسف بسیاری از دوستداران او از جمله رفقای قدیمی اش همچون مارک بونانت، بریژیت باردو و ... را هم در پی داشت. در نهایت هم دادستانی فرانسه به‌ دلیل ناتوانی از اداره امور مالی، برای او قیم تعیین کرد.

او سال گذشته بیش از ۸۰ اثر هنری از مجموعه خصوصی‌اش را که بین ۴ تا ۵ میلیون یورو ارزش گذاری شده و شامل آثار کلاسیک هنرمندانی چون «دلاکروا» و «ورونزی» بود را به حراج گذاشت.

اما همه جذابیت ها و ویژگی‌های آلن دلون در همین چیزها خلاصه نمی‌شود و او برای ما ایرانی‌ها هم تعریف ویژه و خاص خودش را دارد. آلن دلون در طول سال‌های متمادی و از زمان دوبله اولین فیلم‌هایش در ایران هم طرفداران پروپاقرصی پیدا کرد و آثارش از محبوبیت عجیبی میان مردم برخوردار بود. در این میان نباید از اهمیت و نقش استاد خسرو خسروشاهی که دوبلور آلن دلون بود غافل شد. خسروشاهی با صدای افسانه‌ای و با دوبله بی‌بدیل و درخشانش یک صدای طلایی و ماندگار به آلن دلون داد و به او هویتی تازه و منحصربه فرد بخشید و این شهرت و محبوبیت تا جایی پیش رفت که صدای آلن دلونی به یک تیپ و سبک میان مردم بدل شد و تقلید دوبله استاد خسروشاهی به عنوان نمادی از یک شخصیت کاریزماتیک بی‌رقیب و جذاب همیشه مطرح بود و میان مردم دهان به دهان می‌چرخید.

این دوبلور پیشکسوت بیش از چهل فیلم از آثار آلن دلون را دوبله کرد و به نقش های این بازیگر فقید جان دوباره‌ای داد. خسروشاهی دوبله فیلم های آلن دلون را با فیلم «رولز رویس زرد» آغاز کرد که در استودیو دماوند ضبط شد. خسروشاهی پیش تر در مصاحبه‌ای به نقل از مرحوم حمید قنبری گفته بود که در تلویزیون یک پرده از فیلم «سامورایی» را به آلن دلون نشان داده بودند و او هم اذعان کرده بود که بهترین دوبلور من در دنیا دوبلور ایرانی من است.

آلن دلون تقریباً دو دهه قبل در مصاحبه‌ای گفته بود که علاقمندم در رختخواب و در حالی که خانواده‌ام در اطرافم باشند، از دنیا بروم. او همچنین در سال ۲۰۱۷ و پیش از درگیر شدن با بیماری از آمادگی اش برای استقبال از مرگ سخن به میان آورده بود. این ستاره بی همتای سینمای فرانسه امروز ۲۸ مرداد مطابق با ۱۸ آگوست در سن ۸۸ سالگی درگذشت.